تأثیر مساحت روشنه بر ویژگی‌های کمی گروه‌های زادآوری در تیپ انجیلی- ممرز (جنگل شصت‌کلاته)

روشنه، فضای باز شده‌ای است که در تاج‌پوشش جنگل در اثر افتادن یک یا چند درخت (وقوع طوفان، اتمام دیرزیستی) به‌وجود می‌آید. در این تحقیق به‌منظور بررسی میزان موفقیت زادآوری و مشخص کردن بهترین مساحت روشنه، ویژگیهای کمی گروه‌های زادآوری در طبقه‌های سطحی مختلف روشنه مورد ارزیابی قرار گرفت. برای انجام این تحقیق تعداد 15 روشنه زادآوری در سه طبقه سطحی 50 تا 150 (کوچک)، 150 تا 300 (متوسط) و 300 تا 600 (بزرگ) مترمربع با 5 تکرار در هر طبقه انتخاب شد. در داخل هر روشنه به‌منظور اندازه‌گیری برخی ویژگیهای کمی گروه‌های زادآوری از پلات‌های 4 متر‌مربعی با فاصله 2 متری از هم در قالب یک طرح سیستماتیک ساده به‌صورت ترانسکت شمالی- جنوبی و ترانسکت شرقی- غربی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. به‌منظور مقایسه میانگین‌ها از آزمون دانکن استفاده شد. نتایج نشان داد که در روشنه‌های بزرگ ارتفاع و میزان رشد طولی نوشاخه بهاره در مقایسه با روشنه‌های کوچک به‌طور معنی‌داری بیشتر است (0/05>P). همچنین مشخص شد که از لحاظ فراوانی نونهال و نهال در مترمربع، روشنه‌های متوسط در مقایسه با روشنه‌های بزرگ و کوچک از وضعیت مطلوب‌تری برخوردار هستند؛ به این صورت که بیشترین فراوانی نونهالها و نهالهای ممرز و انجیلی در روشنه‌های متوسط مشاهده شد. از این رو می‌توان چنین نتیجه گرفت که روشنه‌های متوسط (150 تا 300 مترمربع) مناسبترین روشنه‌ برای استقرار نهال در برشهای تک‌گزینی می‌باشند.